“حس حریم خصوصی”؛ از آدم و حوا تا عصر دیجیتال!

فرارو- بسیاری از مردم حریم خصوصی را یک اختراع مدرن می دانند، ناهنجاری که با گسترش زندگی شهری امکان پذیر شده است. اما دانشمندان اخیرا تاکید کرده اند که “حس حفظ حریم خصوصی” ما طی هزاران سال تکامل یافته است، به این معنی که در این عصر فناوری با چالش های بزرگی روبرو خواهیم شد.

به گزارش فرارو، محققان بر این باورند که درک ماهیت «حریم خصوصی» مستلزم شناخت بهتر ریشه های آن است. داده های تحقیقاتی این تصور را که محرمانگی یک مفهوم مدرن است رد می کند. اگرچه حقوق یا ارزش‌های حریم خصوصی ممکن است مفاهیم مدرن باشند، نمونه‌هایی از شیوه‌های حفظ حریم خصوصی و شیوه‌های حفظ حریم خصوصی در فرهنگ‌ها در طول تاریخ و جغرافیای بشری فراوان بوده‌اند. بر این اساس، دانشمندان بر این باورند که در نظر گرفتن ریشه‌های تکاملی مسائل مربوط به حریم خصوصی ممکن است به توضیح اینکه چرا امروزه مردم با حریم خصوصی دست و پنجه نرم می‌کنند، کمک کند. همچنین می تواند به توسعه فناوری ها و سیاست هایی کمک کند که می توانند دنیای دیجیتال را با حریم خصوصی افراد سازگارتر کنند.

ریشه های مه آلود حریم خصوصی

از همان آغاز تمدن، مردم به دنبال و مدیریت حریم خصوصی بوده اند. از یونان باستان تا چین باستان، مردم به مرزهای زندگی عمومی و خصوصی توجه داشتند. سرپرست خانوار یا pater familias در خانواده‌های روم باستان، وقتی می‌خواست عصر را به تنهایی بگذراند، از غلامانش می‌خواست که تخت او را به گوشه‌ای دنج از خانه ببرند. توجه به حریم خصوصی در جوامع ماقبل صنعتی نیز رعایت می شود. به عنوان مثال، قبیله مکانیک در آمریکای جنوبی، که اغلب در خوابگاه ها زندگی می کردند، خانه های شخصی را نیز مایل ها دورتر ساختند تا محیطی منزوی را فراهم کنند.

شواهد حرکت به سوی حریم خصوصی را حتی در متون مقدس ادیان توحیدی نیز می توان یافت. ممنوعیت های قرآنی در مورد جاسوسی یکی پس از دیگری، هشدارهای تلمود برای عدم قرار دادن پنجره های مشرف به همسایگان و داستان کتاب مقدس آدم و حوا که برهنگی خود را پس از خوردن میوه ممنوعه می پوشانند، همگی مفاهیم حفظ حریم خصوصی هستند.

به نظر می رسد انگیزه حریم خصوصی هم از نظر فرهنگ خاص و هم از نظر فرهنگ جهانی دنبال می شود. هنجارها و رفتارها بین مردم و در طول زمان تغییر می کند، اما به نظر می رسد همه فرهنگ ها با انگیزه حریم خصوصی هستند. محققان قرن گذشته که تاریخچه حریم خصوصی را مطالعه کرده اند، این را توضیح داده اند. نگرانی در مورد حریم خصوصی ممکن است ریشه های تکاملی داشته باشد. در این راستا، نیاز به رازداری از نیازهای فیزیکی برای حفاظت، امنیت و منافع شخصی ناشی می شود. توانایی درک حضور دیگران و انتخاب «در معرض دید» یا «انزوا» بودن، یک مزیت تکاملی است که در «محرمانه بودن» نهفته است. حس حریم خصوصی افراد به آنها کمک می کند تا مرزهای عمومی و خصوصی را با مالکیت غریزی و مؤثر ایجاد کنند.

مناطق کور حریم خصوصی

تئوری تکاملی حریم خصوصی به توضیح موانعی که افراد هنگام محافظت از اطلاعات شخصی خود به صورت آنلاین با آن روبرو هستند، کمک می کند، حتی زمانی که گفته می شود حفظ حریم خصوصی مهم است. در واقع، واقعیت این است که احساسات انسان و واقعیت دیجیتال جدید ناسازگار هستند. محیط آنلاین حواس ما را خاموش می کند و به عنوان مثال، ما متوجه نمی شویم که فیس بوک فعالیت های ما را برای ایندکس و تأثیرگذاری بر ما ردیابی می کند. یا ممکن است ندانیم که مجریان قانون از عکس‌های منتشر شده ما در فضای مجازی استفاده می‌کنند.

ممکن است افراد به گونه‌ای تکامل یافته باشند که از حواس خود برای هشدار در مورد خطرات حریم خصوصی استفاده کنند، اما همین اندام‌ها زمانی که سعی می‌کنند خطرات حریم خصوصی را در دنیای آنلاین شناسایی کنند به افراد آسیب می‌رسانند. به زبان ساده، ما هیچ سیگنال حسی آنلاین نداریم و حتی بدتر از آن، الگوهای تاریک که عناصر کلیدی طراحی وب سایت هستند، حواس را فریب می دهند تا فضایی پرخطر را «ایمن» کنند. این به سادگی توضیح می دهد که چرا مکانیسم های به اصطلاح حریم خصوصی شرکت های فناوری مشکل محرمانگی را حل نمی کند. در واقع، آنها بار درک خطرات حریم خصوصی را بر دوش مصرف کنندگان می گذارند.

حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال

گزارش تکاملی در مورد محرمانگی نشان می دهد که اگر جامعه مصمم است از توانایی مردم برای مدیریت مرزهای عمومی-خصوصی در عصر مدرن محافظت کند، محرمانگی باید در ساختار سیستم های دیجیتال گنجانده شود. زمانی که تکنولوژی در حال تکامل خودروها را چنان سریع کرده است که زمان واکنش راننده به وسیله ای غیرقابل اعتماد برای جلوگیری از تصادفات و برخوردها تبدیل شده است، سیاستمداران برای ارائه پاسخ های تکنولوژیکی مانند کمربند ایمنی و بعداً کیسه هوا وارد عمل شده اند.

تضمین حریم خصوصی آنلاین نیز به ترکیبی ثابت از فناوری و سیاست ها نیاز دارد. ابزارهای اساسی حفاظت از داده ها، مانند توصیه های OECD در مورد حفاظت از حریم خصوصی و جریان های فرامرزی داده های شخصی، از طریق فناوری های مناسب در دسترس هستند. فن‌آوری‌های ارتقای حریم خصوصی، مانند سرویس‌های ایمیل رمزگذاری‌شده کاربرپسند و دستیارهای حریم خصوصی هوشمند شخصی‌سازی شده که اولویت‌های حریم خصوصی کاربران را تعیین می‌کنند، نمونه‌های عملی هستند که می‌توانند به عنوان راهنما عمل کنند. این فناوری ها پتانسیل محافظت از حریم خصوصی را بدون به خطر انداختن جامعه مدرن برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها دارند.

منبع: theconversation

ترجمه: مصطفی جرفی فرارو