[ad_1]
فرارو- در فسیل یک دایناسور که تقریباً 150 میلیون سال پیش می زیسته است، دانشمندان اولین شواهدی از یک عفونت تنفسی منحصر به فرد را یافته اند. این شواهدی از فسیل شدن یک دایناسور گیاهخوار گردن دراز است که به گفته دانشمندان حیوانی نابالغ بوده است.
به گزارش فرارو، محققان بقایای یک دیپلوئید نابالغ، یک دایناسور گیاه خوار گردن دراز مانند برونتوزاروس را مطالعه کرده اند که قدمت آن به اواخر دوره ژوراسیک دوران مزوزوئیک می رسد. دایناسوری به نام دالی که در جنوب غربی مونتانا یافت شد، علائم عفونت را در مهره های گردن نشان داد.
محققان به سرپرستی کری وودراف از موزه دایناسور دشت بزرگ برجستگی های استخوانی غیرطبیعی را روی گردن دایناسور پیدا کردند که شکل و بافت غیرعادی داشت. این برجستگی ها که قبلا وجود نداشتند در نواحی استخوانی قرار داشتند که کیسه های هوایی در آن قرار داشتند. کیسه های هوایی بخشی از دستگاه تنفسی هستند که هم در پرندگان و هم در دایناسورهای امروزی یافت می شوند. این کیسه های هوایی در نهایت با ریه های دالی ادغام شدند و بخشی از سیستم تنفسی پیچیده دایناسور شدند. توموگرافی کامپیوتری توبرکل‌های ناهموار نشان داد که آنها از استخوان غیرطبیعی ساخته شده‌اند، به احتمال زیاد در پاسخ به عفونت.
کری وودراف گفت: همه ما علائم مشابهی مانند سرفه، مشکلات تنفسی و تب داشته ایم، اما اکنون یک دایناسور 150 میلیونی داریم که مانند همه ما علائم مشابهی دارد و از آنها رنج می برد. او گفت: او برنده است. محققان می گویند که نتایج قابل توجه است زیرا دالی یک دایناسور غیر پرنده در نظر گرفته می شد و ساروپودها برای تبدیل شدن به پرندگانی مانند دالی تکامل پیدا نکردند. در واقع فقط پرندگان تروپود به پرنده تبدیل شدند. نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که این عفونت تنفسی ممکن است ناشی از یک عفونت قارچی مشابه آسپرژیلوزیس باشد، یک بیماری تنفسی رایج در پرندگان امروزی که می‌تواند حتی خزندگان را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به عفونت‌های استخوانی شود. این عفونت فسیلی، علاوه بر ثبت اولین ظهور چنین عفونت تنفسی در دایناسورها، پیامدهای آناتومیکی مهمی نیز برای سیستم تنفسی دایناسورهای سروپود دارد.
وودراف گفت: “این عفونت فسیلی دالی نه تنها به ما کمک می کند تا تاریخچه تکاملی بیماری های تنفسی در گذشته را ردیابی کنیم، بلکه به ما درک بهتری از انواع بیماری هایی که دایناسورها در معرض آنها بوده اند، می دهد.” به گزارش فرارو، وی افزود: این یک جانشین بسیار بیمار بود. ما همیشه دایناسورها را بزرگ و سرسخت می دانستیم، اما آنها نیز بیمار شدند و مانند پرندگان امروزی به بیماری های تنفسی مبتلا شدند. در واقع، در برخی موارد، این موجودات بزرگ حتی ممکن است همان عفونت های مخربی را داشته باشند که امروز با آن سر و کار داریم.»
محققان بر این باورند که اگر دالی یک عفونت تنفسی مشابه آسپرژیلوزیس داشت، احتمالاً علائم آنفولانزا یا ذات‌الریه مانند کاهش وزن، سرفه، تب و مشکلات تنفسی را در خود داشت. از آنجایی که آسپرژیلوزیس در صورت عدم درمان می تواند برای پرندگان کشنده باشد، یک عفونت بالقوه مشابه در دالی می تواند در نهایت منجر به مرگ حیوان شود. ایوان وولف، دانشیار دانشگاه نیومکزیکو گفت: ما باید به گسترش دانش خود در مورد بیماری های باستانی ادامه دهیم. اگر به اندازه کافی دقیق نگاه کنیم، می تواند به درک بهتری از تکامل سیستم ایمنی و بیماری های عفونی منجر شود. وقتی با متخصصان در زمینه‌های مختلف مانند دامپزشکان، آناتومیست‌ها، دیرینه‌شناسان، دیرینه‌شناسان و رادیولوژیست‌ها به این موضوع نگاه می‌کنیم، می‌توانیم تصویر کامل‌تری از بیماری‌های باستانی به دست آوریم.»
Coronaviruses گروهی از ویروس‌های متعلق به خانواده کروناویروس‌ها که باعث بیماری‌هایی می‌شوند که بر دستگاه تنفسی پرندگان و پستانداران تأثیر می‌گذارند. این ویروس ها می توانند طیف گسترده ای از بیماری ها، از سرماخوردگی و آنفولانزا گرفته تا بیماری های جدی تری مانند سارس، مرس و کووید را ایجاد کنند. اولین گزارش های علمی در مورد پاتوژنز ویروس کرونا به شیوع یک عفونت تنفسی در جوجه های پرورش یافته در آمریکای شمالی در دهه 1920 برمی گردد. این ویروس که ویروس برونشیت عفونی پرندگان نامیده می شود، اولین ویروس کرونا بود که شناسایی شد.
منبع: sciencedaily
ترجمه: مصطفی جرفی فرارو
[ad_2]
