[ad_1]
حدود 95 میلیون سال پیش در جایی که استرالیا کنونی نامیده می شود، یک تمساح بزرگ با آرواره های قدرتمندش روی بدن یک دایناسور کوچک فشار آورد و تقریباً یکدفعه آن را بلعید. به زودی تمساح مرد و با سنگ شدن آن دایناسور نیمه هضم و تقریباً کامل داخل شکمش سنگ شد.
این دایناسور کوچک یک پرنده پا بود. اورنیتوپادها گروهی از دایناسورهای گیاهخوار دوپا هستند که شامل دایناسورهای بالدار اردک می شوند. این نمونهها اولین استخوانهای پنجهای هستند که در این قسمت از قاره استرالیا پیدا شدهاند و حیوان پیدا شده ممکن است گونهای باشد که قبلاً شناسایی نشده است.
دانشمندان اخیراً بقایای این تمساح باستانی و آخرین ظرف به خوبی حفظ شده آن را در یک سایت کرتاسه در استرالیا (تقریباً 145.5 تا 65.5 میلیون سال پیش) کشف کرده اند.
اگرچه فسیل تمساح فاقد دم، اندام های پشتی و بیشتر لگن بود، اما جمجمه و بسیاری از استخوان های دیگر دست نخورده بود. طول این تمساح در زمان مرگ بیش از 2.5 متر بود و در صورت زنده ماندن احتمال رشد آن وجود دارد.
محققان از یک کروکودیل نام بردند Confractosuchus Sauroktonos تماس گرفتم. این نام از کلمات لاتین و یونانی گرفته شده است که در مجموع به معنای “تمساح شکسته که یک دایناسور را کشت.” به گفته موزه دایناسور استرالیا، “قاتل دایناسور” از محتویات یک روده فسیلی منشا گرفته است، در حالی که “شکسته” به ماتریکس سنگی اطراف فسیلی اشاره دارد که در حین کاوش در سال 2010 شکسته شد و استخوان های کوچکتری را در شکم تمساح پیدا کرد.
کروکودیل ها اولین بار در دوره تریاس (از 9.251 میلیون تا 3.201 میلیون سال پیش) با دایناسورها زندگی می کردند و داده های اولیه نشان می دهد که برخی از دایناسورها برای آنها خوشمزه بوده اند.
رد دندان روی فسیل دایناسورها (و در یک مورد، دندان های تعبیه شده در استخوان دایناسورها) نشان می دهد که برخی از دایناسورها دایناسورها را خورده اند. آنها یا دایناسورها را شکار می کردند یا بعد از مرگ جسد آنها را می خوردند.
اما دیرینه شناسان به ندرت محتویات روده ای حفظ شده را در کروکودیل ها پیدا می کنند. این ممکن است به این دلیل باشد که روده آنها، مانند برخی از کروکودیل های مدرن، حاوی اسیدهای قوی است.
در 10 فوریه، دانشمندان در ژورنال Gondwana Research گزارش دادند که کشف جدید اولین شواهد قانع کننده ای است که نشان می دهد کروکودیل های بزرگ کرتاسه دایناسورها را می خوردند.
مدل های دیجیتالی از استخوان های پرنده که در حفره شکمی Confractouchus sauroktonos یافت می شوند.
از آنجایی که استخوانهای دایناسور کوچک به حدی شکننده بودند که نمیتوان آنها را از سنگ اطراف جدا کرد، محققان شکم تمساح را با دستگاههای توموگرافی کامپیوتری اشعه ایکس اسکن کردند و سپس مدلهای دیجیتالی سه بعدی از استخوانهای ظریف آن را ساختند.
به گفته محققان وزن این پرنده حدود 1.7 کیلوگرم بوده است. اکثر اسکلت های دایناسور پس از قورت دادن همچنان به هم چسبیده بودند، اما زمانی که قاتل دایناسور به دنبال غذا بود، آنقدر به آن فشار داد که یکی از استخوان های ران پرنده از وسط نصف شد و یکی از دندان هایش در استخوان ران بود. قبلا غرق شده بود
اگرچه محتویات داخل شکم کروکودیل نشان می دهد که آخرین غذای آن یک دایناسور کوچک بوده است، احتمالاً این شکارچی حیوانات دیگر کرتاسه را خورده است. با این حال، به گفته محققان، دایناسورها احتمالاً بخشی عادی از رژیم غذایی آنها بودند. مت وایت، نویسنده اصلی این مطالعه از موسسه استرالیایی عصر دایناسورها، گفت:
دایناسورها احتمالا منبع مهم زنجیره غذایی اکولوژیکی کرتاسه بودند. در غیاب چنین نمونه های جهانی، این تمساح ماقبل تاریخ با جدیدترین مواد غذایی سرنخ هایی در مورد نگرش و رفتار حیواناتی که میلیون ها سال پیش در استرالیا زندگی می کردند به دست می دهد.
[ad_2]